“Ik vind het fijn om iets te kunnen betekenen voor anderen. Mensen zijn enorm dankbaar. Dat laten ze ook goed merken. Dat geeft mij een goed gevoel. In Arnhem was ik ook al graag aan het werk met anderen. Ik kende niemand in Doesburg en als vrijwilliger leer je snel andere mensen kennen. Bovendien was dat jaar mijn zus overleden en zij en haar familie hebben in die laatste fase ook hulp gehad van vrijwilligers.”                                                    

Na een oriëntatiegesprek met coördinator Eddy Nijholt van de afdeling Doesburg e.o. begon ze eind 2015 met de introductiecursus voor nieuwe vrijwilligers. Yvonne wordt meestal ’s nachts ingezet. Ze begint om elf uur en blijft tot zeven uur bij een cliënt zitten zodat de partner en/of andere mantelzorgers rustig kunnen slapen.                          

Tot vorig jaar maart corona uitbrak en alle inzetten met onmiddellijke ingang werden stopgezet. “Ik had in februari net een heftige inzet afgerond. Dat was een bijzondere inzet. Het was ook de enige keer dat ik naar een crematie ben gegaan na een inzet. Dat deed ik speciaal voor de echtgenote die achterbleef. Dat was een schat van een vrouw. Zij was mij zó dankbaar dat ik bij haar zieke man had gewaakt. Hij was ook een fijne man. Hij klaagde nooit en was een gezellige prater. Ze waren ook erg lief naar elkaar. Heel bijzonder.”                                                                 

In de zomer hield VPTZ Midden Gelderland een enquête onder haar vrijwilligers hoe zij dachten over het oppakken van inzetten. Yvonne is daar vrij nuchter over. Hoewel ze in het dagelijks leven goed uitkijkt om niet besmet te worden, was ze blij dat ze in augustus weer aan de slag kon bij een cliënt, waar ze nog steeds wordt ingezet. “Ik gaf aan dat ik weer ingezet wilde worden. Maar alleen bij mensen die negatief getest zijn. We doen erg belangrijk werk en als je jezelf beschermt, kan er niks gebeuren. ”

Ik ben niet bang, maar wel voorzichtig. Ik was vaak mijn handen, ik heb altijd desinfecterende handgel bij me, een mondkapje en ik zorg dat ik voldoende afstand hou. En als ik al eens lichamelijk contact maak met de cliënt, heb ik handschoenen aan. Met de mensen waar ik kom, zijn duidelijke en goede afspraken gemaakt. De bescherming is er niet alleen voor mij, dat moet ook andersom goed geregeld zijn.”                          

Voor de waardering en het plezier dat Yvonne krijgt van haar werk bij VPTZ hoopt ze daar nog lang mee door te kunnen gaan. “Ik word er vrolijk van als ik zie dat ik iemand goed heb geholpen.”