Regelmatig krijgt ze de vraag waarom ze vrijwillig wil werken met mensen in de meest verdrietige periode van hun leven. Er is toch wel luchtiger en vrolijker werk te vinden? “Een lastige vraag. Ik realiseer me dat dit werk intensief en emotioneel belastend is, maar ik verwacht er ook veel voor terug te krijgen. Wanneer iemand, mede door mijn ondersteuning, thuis kan blijven en in zijn eigen vertrouwde omgeving kan sterven, dan moet dit wel voldoening geven. Het is fijn om werk te doen waarbij je daadwerkelijk iets voor iemand kunt betekenen.”

Een andere vraag is of ze niet bang is dat ze het werk niet los kan laten. Dat ze het verdriet meeneemt naar huis. “Nee, eigenlijk niet. Het zal best spannend zijn om als wildvreemde binnen te stappen bij een gezin dat zich in een heel kwetsbare periode bevindt. Het is nogal intiem om het verdriet mee te maken van mensen die je niet kent. Er zullen ongetwijfeld emoties bij me loskomen maar ik ben er niet bang voor. En ik denk dat de confrontatie met doodgaan ook waardevol kan zijn. Het leven is nu eenmaal eindig en je kunt je hier maar beter mee verzoenen. Bovendien wil ik mezelf graag blijven uitdagen. Ik denk dat geen enkele inzet hetzelfde zal zijn, je moet telkens opnieuw afstemmen op de persoon en op zijn of haar wensen. Daarom denk ik dat dit werk afwisselend, leerzaam en uitdagend voor me zal zijn.” “Ik ben nu halfweg de basiscursus en het ziet er allemaal boeiend en professioneel uit. Ik kijk er al naar uit, te kunnen worden ingezet als vrijwilliger bij VPTZ.

“Inmiddels (december 2021) heb ik mijn eerste ervaringen opgedaan. Het is eigenlijk precies wat ik er van verwacht had. De essentie van het werk is “er zijn” en dat is veel minder passief dan het klinkt. Je kunt niet op de automatische piloot: de ene persoon heeft behoefte aan gezellig babbelen, een ander aan een luisterend oor en weer een ander wil met rust gelaten worden. En dat varieert niet alleen per persoon maar ook per situatie. Je kijkt en luistert naar wat er nodig is, op dát moment. Daarnaast voelt het heel fijn om de mantelzorger te ontlasten, zodat hij of zij zich weer even kan opladen. Het is dankbaar werk.“