We kregen het over mantelzorg. Hij vertelde hoe zijn schoonzus mantelzorg verleent aan een bewoner in de buurt en op deze manier ‘tijd spaart’. Tijd die ze kan inruilen voor mantelzorg op het moment dat ze die zelf nodig heeft. Kiss-Zeit heet dit systeem. Een aansprekend voorbeeld, dat beantwoordt aan mijn zoektocht naar nieuwe out-of-the-box manieren om (mantel)zorg te stimuleren en te borgen. Uiteraard zitten er haken en ogen aan. Het vergt bijvoorbeeld de nodige begeleiding om vraag en aanbod bij elkaar te brengen.

Later kwam ik dit idee tegen in het rapport ‘Anders leven en zorgen’ van de Raad Volksgezondheid en Samenleving (RVS), dat in mei is verschenen. In antwoord op de groeiende personeelstekorten in de zorg pleit dit rapport voor een andere manier van de zorg organiseren, zodanig dat er sprake is van een gelijkwaardige samenwerking tussen naasten, vrijwilligers en beroepskrachten. “Betrokkenheid van informele zorgverleners bij besluitvorming, planning en uitvoering van zorg lijkt misschien logisch en vanzelfsprekend, maar is het niet.” Terwijl in die richting wel een oplossing gevonden kan worden om te voorkomen dat de langdurige zorg vastloopt: “Positioneer het informele netwerk als onderdeel van een team. Vorm zodra iemand in zorg komt een team van hulpvrager, naasten, vrijwilligers en beroepskrachten“, luidt één van de aanbevelingen.